اقامتگاه و تابعیت شرکت های تجاری
اقامتگاه همان محل اقامت است و اقامت در لغت به معنای درجایی ماندن و به سربردن، در جایی آرام گرفتن ، برپاداشتن ، راست و معتدل کردن آمده است.
مطابق ماده 1002 قانون مدنی، اقامتگاه هر شخص عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد اگر محل سکونت شخص غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز مهم امور او اقامتگاه محسوب است و ادامه می دهد که اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن ها خواهد بود بنابراین با تعریف ارائه شده در قانون مدنی مرکز مهم امور، اقامتگاه محسوب می شود اگر چه قانون مدنی از اقامتگاه شرکت های تجاری به صراحت یادی ننموده است اما با تعیین تکلیف نمودن شخصیت حقوقی به طور مطلق برای وضعیت شرکت های تجاری راه کار ارائه ننموده است و تصریح نموده که اقامتگاه اشخاص حقوقی مرکز عملیات آن ها خواهد بود که با این وصف بین " مرکز مهم امور او " و " مرکز عملیات " تفاوت چندانی به نظر نمی رسد.
ارتباط هر شخص با محیط اطراف خود، محلی که در آن زندگی می کند یا کسب و کاری اشتغال دارد تحت عنوان اقامتگاه مورد بررسی قرار می گیرد. در واقع اقامتگاه هر شخص از نظر حقوقی بستگی به محلی دارد که در آن جا سکونت دارد و خانواده یا شغل و منافع او در آن جا یافت می گردد. این وضعیت در حقوق اقامت نامیده می شود.
لزوم تعیین اقامتگاه در قرارداد شرکت تجاری :
شرکا ممکن است به هنگام انعقاد قرارداد شرکت تجاری راجع به محل استقرار مدیران شرکت، محل تشکیل جلسات، محل اجرای موضوع فعالیت شرکت و نظایر آن توافق نمایند همچنانکه ممکن است تعیین این قبیل موارد را به آینده واگذارند و عرف نیز جهل به این امور را مخل به قرارداد تلقی ننماید.همچنین، اهمیت حفظ حقوق اشخاص ثالث ایجاب می نماید که تعیین مکانی تحت عنوان اقامتگاه برای ایجاد شرکت تجاری الزامی شمرده شود، هر چند که مکان تعیین شده توسط شرکا لزوماَ با نکانی که مقنن آن را اقامتگاه شرکت تلقی می کند یکسان نباشد. به عبارت دیگر برای دفاع از حقوق اشخاص ثالث در برابر شخصیتی که فاقد وجود مادی است منطقی به نظر می رسد که اجازه ایجاد شرکت تجاری بدون تعیین اقامتگاه داده نشود.
تابعیت در اصطلاح عبارت است از یک رابطه سیاسی ، حقوقی و معنوی که فرد را به دولتی مقنن مرتبط سازد. تابعیت یک رابطه سیاسی است زیرا از حق حاکمیت دولت ناشی می شود. همچنین، باید گفت تابعیت یک رابطه معنوی است زیرا کشور را از نظر هدف ها و عادات و رسوم مشترکی دارند که به یک دولت پیوند می دهد.
در این رابطه، ماده 1 قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310 تصریح می نماید :
" هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد شرکت ایرانی محسوب می شود ".
در ماده 1 قانون یادشده برای به وجود آمدن تابعیت ایرانی یک شرکت نکاتی مورد اشاره قرار گرفته است که عبارتند از :
1- شرکت در ایران تشکیل شده باشد.
2- مرکز اصلی شرکت در ایران باشد.
بنا براین ، به موجب ماده 591 قانون تجارت، " اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت است ".
از انتخابتان متشکریم.
خوانندگان عزیز ، می توانند سوالات خود را از طرق ذیل با ما در میان بگذارند :
- شماره تماس:42143-021
- سامانه ی پیامکی: 100042143
- تماس با مشاوران ارشد از طریق شماره های مندرج در سامانه
اقامتگاه و تابعیت شرکت های تجاری
