از ۱۵ شهریور ۱۳۹۱ که اولین استارتاپ ویکند ایران در تهران برگزار شد تا به امروز، رویدادهای کارآفرینی با اسامی مختلف رشد زیادی کرده است. تعداد رویدادها برای اکوسیستم های نوپا در ایران مناسب و حتی زیاد است ولی کیفیت برگزاری اغلب آنها به دلیل سرهم بندی، عدم اشراف برگزارکنندگان به موضوع و عدم پایبندی حامیان به تعهدات و … چندان مناسب نمی باشد. از لحاظ تنوع ساختاری مانند سمینار، مسابقه، شبکه سازی، دورهمی، اجرایی، آموزشی-تجربی، پیش شتابدهی تنوع قابل قبولی داریم ولی این تنوع عمدتاً برای شهرهای بزرگ است. گرچه به نظر من برای سرعت بخشیدن به رشد اکوسیستم کارآفرینی ایران، کارگاه های آموزشی با محتوا و اساتید معتبر در شهرهایی غیر از تهران خیلی کم برگزار می شود و جای کار بسیار بیشتری دارد. استقبال دانشجویان و خانم ها و به طور کلی قشر جوان از رویدادهای کارآفرینی قابل توجه است و در این مورد نباید فراموش کرد که برگزاری یک کارگاه و رویداد کافی نیست و باید دارای استمرار و همچنین برنامه راهبردی آموزشی باشد و از طرف دیگر رویداد هایی به اسم کارآفرینی و جوانان، وسیله ای برای کسب درآمد و تحمیق جوانان (برای کسب درآمد میلیونی) شده است و به آرامی تصویر نامناسبی در افکار عمومی در حال شکل گیری است. از حیث تنوع موضوع و یا گسترش جغرافیایی به نظر من در حد قابل قبولی در ایران تا به حال رویداد برگزار شده است و بیشتر به کیفیت نیاز داریم تا به کمیت در رویداد ها. در این شکی نیست که رویدادهای کارآفرینی یکی از مؤلفه های مهم در بالا بردن سرعت رشد اکوسیستم های کارآفرینی است ولی رویدادها در ایران چه میزان به این رشد شتاب داده اند؟ ولی چند نکته را باید مد نظر داشته باشیم : اول : برگزاری و یا مربی بودن در این رویدادها اتفاق خاصی نیست و برگزار کنندگان، مربیان، داوران و …نباید احساس قهرمان بودن و فخر فروشی برای اکوسیستم شهر خود را بکنند. دوم : مدیران دولتی و شبه دولتی و دانشگاهی نباید فکر کنند که با حمایت از برگزاری یک یا چند رویداد تمام وظیفه خود را در قبال جامعه کارآفرینی به انجام رسانده اند و از سوی دیگر انتظار معجزه و نتایج سریع از رویدادها نداشته باشند و همچنین در مصاحبه های خود از این رویدادها با عناوین اولین و بزرگترین و … یاد نکنند. سوم : حضور در این رویدادها و یا حتی برنده شدن در آن ها هیچ مزیتی برای آینده کارآفرینانه آنها نیست و فقط می تواند نقطه آغازی برای سفری بلند مدت باشد.

چهارم : رصد و اثربخشی رویدادها و خروجی های آن در بعد از رویداد نکته ای مغفول مانده می باشد. کلام آخر اینکه :
  • رویدادهای کارآفرینی عناصری لازم ولی نه کافی برای بالابردن رشد واقعی اکوسیستم می باشند و در ایران کیفیت و گسترش جغرافیایی رویدادها در مقایسه با دیگر عناصر اکوسیستم رشد نکرده است.
  • با ورود دولت به حوزه رویداد، علاوه بر اینکه فضا سیاسی شده و باعث این می شود که اکوسیستم کارآفرینی وسیله فشار و چانه زنی سیاسی شود، بخش خصوصی ( تجاری و یا فرشته) هم انگیزه حضور را از دست می دهد. (نتیجه پروژه ۱۰۰ در ۱۰۰ مرکز نوآوری چه شد ؟!)

لازم به ذکر است که با توجه به محتوای مطرح شده در این مقاله، از تصویر تزیینی یک رویداد خارجی برای تصویر شاخص استفاده شده تا برای برگزارکنندگان داخلی سوءتفاهمی پیش نیاید. این مقاله در سومین شماره گزارش زیست‌بوم (ویژه نامه کسب و کارهای نوپا-ماهنامه دولت الکترونیکی) به چاپ رسیده است. این ماهنامه زیر نظر “مرکز توانمندسازی و تسهیل‌گری کسب‌وکارهای نوپای فاوا ” و “سازمان فناوری اطلاعات ایران” به چاپ می رسد. (دانلود نسخه PDF سومین شماره گزارش زیست بوم)

https://isfahanplus.ir/%d8%b1%d9%88%...4%d8%a8%d9%87/