مخاطره‌پذیری عبارت از پذیرش مخاطره‌های معتدل است که می‌توانند از طریق تلاش‌های شخصی مهار شوند. هنگام در نظر گرفتن هرگونه مخاطره، دو عنصر در ایجاد این مفهوم نقش دارند، یکی سطح درک فرد کارآفرین از مخاطره در آغاز هر فعالیت مخاطره‌آمیز و دیگری احتمال شکست در صورت ناموفق بودن آن فعالیت. مردم عادی، کارآفرین را عاشق مخاطره می‌دانند، درحالی‌که تحقیقات نشان می‌دهد که کارآفرین نوعاً چنین نیست. کارآفرین، خواه زن یا مرد، شخصی است میان رو که حساب‌شده مخاطره می‌کند.
هرگز این‌طور نیست که کارآفرینان قمار می‌کنند، بلکه در پذیرش مخاطره بسیار حساب‌شده و با دقت عمل می‌کنند و تمام تلاش خود را به کار می‌بندند تا احتمالات را به نفع خود تغییر دهند. به‌بیان‌دیگر، کارآفرینان درصورتی‌که خطر قابل‌محاسبه باشد، از آن استقبال می‌کنند، یعنی آن‌ها مسئولیت فعالیت‌هایی را که در آن‌ها هیچ امکان موفقیتی وجود نداشته باشد و یا یک خودکشی مالی باشد، به عهده نمی‌گیرند.
لازم است توجه شود که ریسک می‌تواند اتفاقی پیش‌بینی‌نشده با پیامد مثبت یا منفی باشد؛ بنابراین ریسک‌پذیری یعنی پذیرش خطری که با احتمال قابل قبولی ممکن است باعث یک موفقیت بزرگ بشود؛ اما در صورت شکست هم قابل مدیریت است.