نوعی توافق است که در آن صاحب یک نام یا علامت تجاری، به دیگران اجازه تولید و فروش محصولات و خدمات خود را می‌دهد؛ به‌عبارت‌دیگر، فرانشیز حق استفاده از نام شرکتی دیگر و به دست آوردن امکان فروش محصولات و خدمات آن به‌صورت قانونی و در ازای پرداخت حق امتیاز است. محدوده و شیوه‌نامه‌ی اجرایی فرانشیز بر اساس شرایط تعریف‌شده در توافقنامه فرانشیز مشخص می‌شود. معمولاً واگذاری امتیاز از سوی صاحب اصلی حقوق تجاری، همراه با علامت تجاری محصول و برخی خدمات پشتیبانی به نماینده است.
اگر بخواهیم مفهوم فرانشیز را کمی دقیق‌تر و علمی‌تر تعریف کنیم باید بگوییم که حق امتیاز نمایندگی یا فرانشیز، عبارت است از نظامی برای توزیع (و نه تولید) ‌کالا و خدمات که در آن واگذارکننده، در قبال دریافت حق فرانشیز خود (به‌صورت درصدی از درآمد) حمایت‌ها و پشتیبانی خاصی از دریافت‌کننده کالا و خدمات به عمل‌آورده و بر چگونگی فعالیت‌های او (نماینده) نظارت می‌کند. این حمایت‌ها، ‌هم شامل آموزش پرسنل و هم ارائه کالا و خدمات خاصی در ارتباط با موضوع نمایندگی می‌شود. دلیل وجود آموزش در این برنامه‌ها است که «فرانشیز» در مقوله «انتقال تکنولوژی» و «قراردادهای انتقال تکنولوژی» قرار می‌گیرد.