نویسنده: کایل تورپی (Kyle Torpey)
بلاک چین بیت کوین اساسا برای پرداخت های خُرد و روزمره بی فایده شده است. رک و پوست کنده بگویم که اگر می خواهید نوشیدنی سفارش دهید، بهتر است از پول نقد یا کارت اعتباری استفاده کنید.
قبلا بیت کوین به عنوان یک روش پرداخت جایگزین برای کارت های اعتباری تبلیغ می شد و قرار بود انقلابی در صنعت پرداخت ایجاد کند، اما این سیستم دارایی دیجیتالی همتا به همتا در تحقق این وعده تراکنش های رایگان در یک دست انداز گیر کرده است. بیایید نگاه دقیقتری به اجرت های تراکنش بیت کوین و افزایش آن بیاندازیم و اینکه چطور می توان این مسئله را حل کرد.
مشکل پرداخت های خُرد با بیت کوین چیست؟
مشکل با تراکنش های خُرد در شبکه بیت کوین در حال حاضر این است که اجرت ها برای استفاده در این موارد زیاد هستند. در زمان نوشتن این مطلب، این سایت که اجرت های بیت کوین را تخمین می زند، اجرتی حدود 54.240 ساتونشی را نشان می دهد که معادل حدود 69 سنت است. این هزینه دو برابر میزان اجرت پرداخت با کارت های اعتباری است.
در واقع همانطور که یکی از کاربران در Reddit خاطر نشان ساخته، بیش از نیمی از آدرس های بیت کوین، موجودی کمتر از اجرت تراکنش های تخمینی کنونی دارند. اما موجودی این آدرس ها به سختی به میزان 0.00001 درصد از تمامی بیت کوین های موجود می رسد.
با اینکه مقاومت شبکه پرداخت بدون مجوز بیت کوین در مقابل سانسور آشکارا ارزشمند است، اما این هم معایبی دارد. این سیستم باید غیرمتمرکز باقی بماند تا در مقابل سانسور مقاومت داشته باشد. اما هرچه تراکنش های بیشتری در شبکه پردازش شوند، هزینه عملیاتی یک نود کامل هم افزایش می یابد و برخی کاربران شاهد این هستند که هزینه های مربوط برای عملیات یک نود کامل بسیار بالاست.
دلیل اینکه تغییری در این امر هنوز صورت نگرفته این است که رسیدن به یک راه حل مناسب با اجماع شبکه درباره این مسائل و به روش غیرمتمرکز دشوار است. اینکه بیت کوین نسبت به ایجاد این نوع تغییرات مقاومت دارد، هم خوب است و هم بد.
پرداخت های بیت کوین در گذشته بسیار ارزان تر بودند زیرا تقاضا برای فضای بلاک بسیار کمتر بود. الان کاربران اساسا مبلغ بیشتری می دهند تا تراکنش هایشان در بلاک بعدی شامل شود. نقل و انتقالات و پرداخت های مبالغ بالا که برای آن میزان مشخصی از مقاومت در مقابل سانسور را می طلبد، باعث شده که پرداخت های خُرد و روزمره مانند خرید یک فنجان قهوه دیگر فایده ای نداشته باشد.
اکنون پرداخت های خُردتر در شبکه بیت کوین چگونه کار می کنند؟
برای الان، پرداخت های مبالغ پایین با بیت کوین نیازمند مقداری اعتماد به شخص ثالث است و این البته مضحک است زیرا حذف شخص ثالث یکی از اصول جزوه بیت کوین و دلیل ایجاد بیت کوین از نظر ساتوشی ناکاماتو بود. اگر می خواهید از اجرت تراکنش در پرداخت بیت کوین خود اجتناب کنید، پس احتمالا باید پول تان را در یک بانک بیت کوین مانند کوین بیس یا زاپو (Xapo) نگاه دارید و البته دریافت کننده پرداخت شما هم باید یک حساب در همین بانک داشته باشد.
میزان اعتماد به یک چنین بانک بیت کوینی پیشتر اندکی با پیشنهاد هایی مانند استفاده از Blockstream’s Liquid یا یک استخر رای گیری تراکنش های آزاد کاهش یافته است. در این نوع الگوهای کاری، مبالغ در آدرس های چندامضایی عظیم ذخیره می شود، طوری که تمامی بانک ها در این برنامه دخالت داشته باشند. یک بانک منفرد بیت کوین دیگر قادر نیست که مبالغ مشتری را بدزدد، اما مشتریان همچنان باید اعتماد کنند که اکثریت بانک ها با هم برای سرقت مبالغ تبانی نکنند.
سیستم هایی مانند Liquid یا استخر رای گیری به خاطر عدم استفاده از تراکنش های روی زنجیره بلاک، معایبی هم دارند. هیچ بانک یا صرافی بیت کوین به صورت عمومی اعلام نکرده است که در حال حاضر از یکی از این سیستم ها استفاده می کند.
راه دیگر این است که بانک های بیت کوین بتوانند با یکدیگر توافق کنند که تراکنش بین مشتریان شان را یکبار در روز حل وفصل کرده و مبالغ بین حساب ها جابجا شود. این یعنی اینکه اساسا این پرداخت های بین مشتریان در کوین بیس، زاپو و دیگر بانک یا صرافی های بیت کوین متمرکز بدون هزینه یا هزینه اندک خارج از زنجیره انجام می شود.
چطور این سیستم ها در آینده می توانند بهتر شوند؟
از منظر بیت کوین، میزان اعتماد مورد نیاز به این بانک های متمرکز را می توان از طریق بهبود در پروتکول کاهش داد. راه هایی مانند lightning network و یا TumbleBit میزان اعتماد مورد نیاز به یک نهاد متمرکز را تاحدی کاهش داده است تا حدی که درست هم نیست از این نهادها به عنوان بانک نام ببریم.
برای مثال در مورد TumbleBit، این به اصطلاح بانک قادر نیست که مبالغ مشتریان را بدزدد و اصلا نمی داند که مبالغ کجا فرستاده می شود. TumbleBit همچنین حریم خصوصی بیشتری ایجاد می کند و اساسا یک شبه- سیستم واریز مبالغ برای تراکنش های بیت کوین است.
برای الان و نسخه کنونی بیت کوین، ورژن های ساده تر lightning network وTumbleBit مهیا هستند، اما اگر Segregated Witness در شبکه بیت کوین فعال شود (یک پیشنهاد برای تغییر در شبکه بیت کوین برای گسترش مقیاس و کارایی بهتر بیت کوین)، قدرت آنها افزایش خواهد یافت. پلتفرم های به اشتراک گذاری محتوا و مجازی سازی کسب درآمد Yours، قصد دارند که یک راهکار پرداخت مشابه با lightning network ایجاد کنند که بیشتر مانند یک سیستم hub-and-spoke (یک مدل ارتباطی که که در آن تمامی ترافیک ها و نقل و انتقالات از یک مرکز گذر می کنند. این مدل در حمل و نقل و فن آوری ارتباطات راه دور کاربرد دارد) تا یک لایه کلی برای این نوع نقل و انتقالات.
اگر این پروتوکول های دولایه ای پیاده و وسیعا مورد استفاده قرار گیرند، کاربران بیت کوین دو مجموعه از بیت کوین در کیف پولی شان خواهند دارد که دو سطح امنیت متفاوت هم دارد. بیت کوین هایی که به lightning network یا TumbleBit متصل نباشند، مانند موجودی شما در یک حساب پس انداز عمل خواهند کرد، اما بیت کوین هایی که به این سیستم های دولایه ای وصل باشند مشابه پولی خواهند بود که در حساب جاری دارید.
بار دیگر باید گفت این ساختار خیلی هم متفاوت از روند کار امروزی نیست. خیلی از کاربران بیت کوین به صورت ذخیره سرد، برخی از بیت کوین های خود را به صورت پس انداز نگاه می دارند در حالی که در یک کیف پولی موبایل خود مقداری از بیت کوین خود را خرج می کنند.
افزایش در میزان اندازه بلاک از طریق یک انشعاب سخت می تواند باعث افزایش عرضه فضای بلاک شود و بنابراین اجرت تراکنش های روی زنجیره را کاهش دهد، اما معلوم نیست چقدر بلاک ها باید بزرگ شوند تا غیرمتمرکز بودن و مقاومت در مقابل سانسور دست نخورده باقی بماند. یک تفاوت کلیدی این با راهکارهایی که پیشتر ذکر شد این است که میزان پذیرش ریسک در مورد آنها یک امر انتخابی است. اما در مورد تغییرات در انشعاب سخت در سطح پروتوکول، کاربران مجبور هستند ریسک های جدید را بپذیرند.
این بدان معنا نیست که یک انشعاب سخت برای افزایش اندازه بلاک بیت کوین میسر نیست، فقط لازم است که با مبادلاتی که با هزینه عملیات یک نود کامل صورت می گیرند، مطابقت یابد. افزایش اندازه بلاک از یک مگابایت به چهار مگابایت می تواند ارزش انجامش را داشته باشد.



https://coiniran.com/%d8%b1%d8%a7%d9...e%d9%8f%d8%b1/