آیا ارزهای دیجیتالی برای واحدهای پولی مستقل و بانک های مرکزی یک تهدید محسوب می شوند؟

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/154.png

پیشرفت های اخیر در فناوری اطلاعات منجر به پیدایش یک شکل کاملا جدید از پول شده است که معمولا از آن به پول های دیجیتالی (یا دیجی ارزها) تعبیر می شود. یک خصوصیت بارز پول های دیجیتال این است که آن ها توسط بانک های مرکزی (مانند اسکناس ها) یا بانک های تجاری (مانند حساب های سپرده) ساخته نشده اند. با کوین ایران همراه باشید.
پول های دیجیتال توسط یک پروتکل نرم افزاری ساخته شده اند. هیچ نهاد یا فردی مسئول آن ها نیست و توسط یک حکومت مرکزی نیز پشتیبانی نمی شوند. این ویژگی هاست که آن ها را شبیه اجناس با ارزشی مانند طلا می کند.
شناخته شده ترین و پرکاربردترین پول دیجیتال، بیتکوین است که در سال ۲۰۰۹ به عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا برای خرید های آنلاین راه اندازی شد. سیستم بیتکوین کلیه روزهای هفته و در طول ۲۴ ساعت شبانه روز فعال است و بیش از ۱۳میلیون کاربر ثبت شده دارد. حدود چهل و چهار میلیارد دلار بیتکوین در حال گردش است(در لحظه نگارش این مطلب) و هر ثانیه، تا ۱۰ پرداخت بیتکوینی انجام می شود. صرافی های الکترونیکی متعددی احداث شده اند که در آنجا بیتکوین در قبال تعدادی از ارزهای سنتی مبادله می شود.
در سیسستم بیتکوین، کاربران مالک سیستم هستند و می توانند قوانین و پروتکل را با توافق جمعی یا تایید اکثریت ۹۵ درصدی تغییر دهند. این مدل مالکیت اجتماعی و این حقیقت که پرداخت های بیتکوینی می تواند به آسانی از یک گوشه جهان به جای دیگر انجام شود، باعث شده که تعداد زیادی به این باور برسند و امید داشته باشند که بیتکوین روزی جایگزین پول های حکومتی و سنتی می شود و جای بانک های مرکزی صادر کننده آن ها را می گیرد. علاوه براین تعدادی از متخصصین، بیتکوین را به عنوان ریشه یک تحول بنیادین در تبدیل سیستم مالی متمرکز فعلی به یک ساختار غیرمتمرکز می بینند.
در این مقاله این سوال که آیا پول های دیجیتال تهدیدی برای پول های حکومتی و بانک های مرکزی آن ها هستند یا خیر مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش اول مروری بر ماهیت پول و طبقه بندی آن می شود و ویژگی های بیتکوین با دیگر شکل های پول مورد قیاس قرار می گیرد. در بخش دوم به بررسی غیر فنی چگونگی ایجاد بیتکوین و اینکه سیستم آن چگونه کار می کند پرداخته می شود. بخش سوم شامل چندین آمار فنی، تراکنشی و پولی در زمینه سیستم بیتکوین می شود. دو بخش بعدی نیز موضوعات مربوط به پولشویی و امنیت را مورد بحث قرار می دهند. بخش ششم به ارزیابی این می پردازد که آیا بیتکوین معیارهایی را که معمولا اقتصاد دانان برای واحد های پولی بر می شمرند (مثل ابزاری برای مبادله، واحد محاسبه و محلی ذخیره ارزش) را دارد یا خیر. بخش آخر مروری بر نتایج اصلی بدست آمده دارد.
بخش اول

طبقه بندی پول و ابزارهای پولی

امروزه شکل های زیادی از پول وجود دارد. آن ها را می توان به پول فیزیکی و پول الکترونیکی تقسیم بندی کرد. پول فیزیکی شامل سکه های منقوش و اسکناس ها و سکه های فلزی می شود که معمولا توسط یک بانک مرکزی صادر می شوند (پول نقد). پول الکترونیک شامل سپرده های موسسه های مالی در بانک مرکزی، سپرد های خانوارها و شرکت ها در بانک های بازرگانی است و پول الکترونیکی (e-money) می شود (پول غیر نقد). e-money شامل ارزشی پولی می شود که در یک کارت تراشه ای ذخیره می شود (مثل کارت اعتباری).
پول های دیجیتالی می توانند توسط یک موجودیت مرکزی و یا توسط یک سیستم کامپیوتری و به شیوه ای غیر مرکزی صادر شوند و بعنوان یک واحد پول حکومتی و ملی در نظر گرفته نمی شوند. بیتکوین مثالی از یک پول دیجیتال غیر مرکزی یا غیر متمرکز است. یک خصیصه بارز پول های دیجیتال غیر متمرکز این است که انجام یک تراکنش بصورت همتا به همتا انجام می گیرد و هیچگونه شخص ثالث و واسطه ی مورد اعتمادی مانند یک مرکز تهاتر خودکار، بانک و یا حتی بانک مرکزی در آن دخالتی ندارد. این ویژگی خیلی شبیه اسکناس ها و سکه های فلزی است. در واقع بنیان گذار بیتکوین (ساتوشی ناکاموتو) ادعا می کند که معاملات بیتکوینی دقیقا به اندازه استفاده از اسکناس که فردی به فرد دیگر می دهد ایمن هستند و هیچ مکانیزم دیگری جز این (بیتکوین) وجود ندارد که بتوان پرداخت ها را بر روی یک مجرای ارتباطی و بدون حضور شخص ثالث برای ایجاد اعتماد انجام داد.

ادامه این مطلب را می توانید در این مقاله دنبال کنید.

---

---

دیدگاه هایی که در این مقاله ارائه شده اند، متعلق به نویسنده می باشند و لزوماً مربوط به Coiniran نمی باشد و نباید به آن نسبت داده شود.


https://coiniran.com/%d8%a2%db%8c%d8...9%d9%87%d8%a7/

قسمت اول این مقاله را می توانید از این لینک مطالعه کنید.
تاریخچه اسکناس و سپرده

تاریخ پول مملو از نمونه هایی ست که بخش خصوصی با نوآوری های خود انحصار حاکمیت برای ساخت پول را به چالش کشید. با کوین ایران همراه باشید. اولین اسکناس یا پول کاغذی توسط بخش خصوصی در قرن دهم در کشور چین ارائه شد. این اسکناس با سکه های فلزی (مسی) و فاقد کیفیت در رقابت بود. این سکه ها تا قبل از رواج اسکناس در اروپا (سوئد) یعنی تا قرن ۱۷، رایج بود. حساب های سپرده نیز در قرن دوازدهم در شمال ایتالیا پدیدار گشت.
بسیاری از شهرهای ایالتی و دوک نشین، سکه های خود را که اغلب با کیفیت پایین و از جنس نامشخی تولید می کردند را مورد استفاده قرار می دادند و این موضوع باعث سختی داد و ستد در آن مناطق می­ شد. در مقابل این پیشینه، صرافی های خصوصی شروع به ارائه حساب های سپرده در قبال سکه های با کیفیت کردند. این حساب های سپرده بدون استفاده از سکه، و تنها از طریق یک دفتر حسابرسی، پول را بین مشتریان جابجا می کردند. بانکداری مدرن زمانی متولد شد که این صرافی ها شروع به ارائه تسهیلات (وام) نمودند.
در قرن نوزدهم، کشورهای مستقل انتشار اسکناس را به بانک های بخش خصوصی واگذار می­کردند. به عنوان مثال در سال ۱۸۱۷ در کانادا، بانک های خصوصی انتشار اسکناس را شروع کردند.
چرخه همزمان اسکناس های دولتی و بخش خصوصی در کانادا فقط تا سال ۱۹۵۰ ادامه داشت. در ایالات متحده، بانک های خصوصی تنها تا سال ۱۹۱۳ انتشار اسکناس های بانکی را برعهده داشتند یعنی تا زمانی که سیستم های ذخیره مرکزی (Federal Reserve System) بوجود آمد. اسکناس های منتشر شده ی هر دو بخش خصوصی و دولتی حدود ۲۰ سال است که در گردش هستند.
سیستم های پرداخت الکترونیک و تسویه حساب مدرن

پردازش سیستم های پرداخت الکترونیک و تسویه حساب مدرن کاملا متمرکز بوده و توسط کارگذاری ها انجام می­ شود. بانک های مرکزی ارز ملی (پول کلاسیک) را منتشر و سرویس های تسویه حساب را فراهم می­ کنند. بانک های تجاری به طور تخصصی سپرده می پذیرند و تسهیلات ارائه می­ دهند و سازمان های سپرده گذاری اوراق بهادار (CSD)، اوراق بهادار را بصورت الکترونیکی ذخیره می­ کنند و سازمان های تسویه وجوه (CCP) وظیفه تسویه وجوه را برعهده دارند. یک عنصر اساسی این کارگزاری ها و واسطه ها برای ایفای نقش درست و افزایش کارآمدی اقتصاد، این است که مشارکت کنندگان به آن ها اعتماد داشته باشند.
در شکل زیر مثالی از نحوه پرداخت از سوی یک خریدار (پرداخت کننده) و فروشنده (پذیرنده) و تسویه حساب مربوطه که همه روزه و با تکرار بالا بصورت متمرکز انجام می ­شود را نشان می­دهد.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/156.png

پردخت کننده که دارای یک حساب جاری در بانک است، یک دستور پرداخت به بانک می­فرستد (بانک ۱). بانک، حساب پرداخت کننده را صحت سنجی می کند تا مشخص شود آیا در حسابش موجودی کافی دارد یا خیر. اگر فرد موجودی کافی داشت، بانک دستور پرداخت را به یک واحد تسویه خودکار وجوه (یا مرکز تهاتر) می­فرستد.
در فواصل زمانی مشخص، مثلا هر دو ساعت، این مراکز تسویه وجوه (یا مرکز تهاتر) دستورات پرداخت را برای عمل تسویه حساب به بانک مرکزی می­فرستند (انتقال موجودی سپرده – که اصطلاحا سیکل واریزی گفته می­شود). به محض اینکه بانک مرکزی موجودی خالص را به بانک همکار می­فرستد سیکل پرداخت کامل می­ گردد (بدون شرط و غیر قابل بازگشت). بانک ۲ سپس اعتبار حساب پذیرنده را بررسی می­کند. کل فرایند پرداخت، بسته به زیرساخت پرداخت آن کشور معمولا چند ساعت یا حتی بیش از یک روز به طول می­ انجامد. برای پرداخت های برون مرزی، فرایند پیچیده تر می ­شود و مدت زمان بیشتری به طول می­انجامد و چرا که بانک های بیشتری درگیر فرایند خواهند بود.

ادامه این مقاله را می توانید در قسمت های بعدی آن که در آینده منتشر می شوند دنبال کنید.

---

---

دیدگاه هایی که در این مقاله ارائه شده اند، متعلق به نویسنده می باشند و لزوماً مربوط به Coiniran نمی باشد و نباید به آن نسبت داده شود.



https://coiniran.com/6557-2/

قسمت دوم این مقاله را می توانید از این لینک مطالعه کنید.

تراکنش ها در سیستم بیتکوین

پرداخت های بیتکوینی بدون وساطت مراکز تهاتر خودکار، بانک های بازرگانی و یا بانک های مرکزی صورت می گیرد. شکل زیر فرآیند تسویه را نشان می دهد. با کوین ایران همراه باشید.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/157.png

این فرایند توسط پرداخت کننده آغاز می شود که یک دستورالعمل پرداخت را از طریق اینترنت به مشارکت کنندگان در شبکه بیتکوین می فرستد که این مشارکت کنندگان شامل شخصی که به او پرداخت انجام می گیرد (دریافت کننده) و استخراج کنندگان (یا ماینرها) می شود. این استخراج کنندگان به عنوان اعتبار دهنده و ثبت کننده همه تراکنش های بیتکوینی عمل می کنند. داده های تراکنش در فایل هایی الکترونیک بنام بلاک ذخیره می شوند. کل تاریخچه تراکنش ها در یک توالی طولانی از بلاک ها بنام بلاکچین ثبت می شود.
شبکه بیتکوین هر ده دقیقه یکبار تراکنش های اخیر را به صورت یک بلاک الکترونیکی جدید بسته بندی می کند. حق ایجاد بلاک بعدی که به بلاکچین اضافه می شود، فقط به یک استخراج کننده اختصاص داده می شود. به منظور تعیین اینکه این استخراج کننده چه کسی خواهد بود، سیستم یک معمای نهفته پیچیده را به جامعه استخراج کنندگان عرضه می کند. استخراج کننده ای که زودتر معما را حل کند برنده حق ایجاد بلاک بعدی می شود. یک استخراج کننده می تواند شانس برنده شدن خود را با افزایش مقدار قدرت محاسباتی که وی به آن کار اختصاص می دهد، تحت تاثیر قرار دهد. استخراج کننده برنده، پاداشی به شیوه بیتکوینی که تازه صادر شده و Coinbase نام دارد، دریافت می کند. بازار ماینینگ (استخراج) برای هرکس که دارای سخت افزار و نرم افزار مورد نیاز باشد، باز است. در سال های اخیر، پردازنده های سرعت بالایی مخصوص استخراج بیتکوین توسعه یافته اند. آن ها را می توان اینترنتی خرید. نرم افزار استخراج نیز به صورت متن باز است و می توان آن را به صورت رایگان دانلود کرد.
Vigna و Casey (2015) این رقابت میان استخراج کننده ها را با شرکت در یک لاتاری مقایسه می کنند. هر چه فرد بلیط بیشتری بخرد احتمال برنده شدن او بیشتر می شود؛ اما هیچ مشارکت کننده ای نمی تواند یقین داشته باشد که برنده می شود. از آنجایی که بلاک های جدید هر ده دقیقه ایجاد می شوند، استخراج کنندگان می توانند احتمال برنده شدنشان و ارزش آن را تخمین بزنند. زمانی که سیستم، استخراج کننده برنده را تعیین کند، استخراج کننده های دیگر به ارزیابی این نکته می پردازند که آیا بلاکی که توسط فرد برنده منتشر شده معتبر است یا نه. این اعتبار دهی، جهت جلوگیری از تقلب در شبکه ضروری است. به طور خاص، این کار ابزاری برای جلوگیری از این است که یک بیتکوین (و یا کسری از آن) دو بار خرج شود. استخراج کنندگان با خدمت کردن به عنوان اعتبار دهنده ها یا دفاتر اسناد مستقل، اعتماد را در سیستم ایجاد می کنند. اگر اکثریت استخراج کننده ها(اکثریت بر حسب قدرت محاسباتیشان) موافقت کنند که تراکنش های یک بلاک معتبر است، کپی های کاملا مشابهی از آن بلاک از طریق شبکه منتشر می شود. این کپی ها از بلاک به شیوه ای غیر مرکزی در کامپیوتر استخراج کننده ها ذخیره می شوند. حدود یک ساعت طول می کشد تا تراکنش های یک بلاک نهایی تلقی شود. این تاخیر، بیتکوین را برای پرداخت های بین بانکی با ارزش زیاد نا مناسب می کند، چرا که سیستم های تسویه ناخالص فعلی، با فراهم آوردن خاتمه فوری پرداخت ها، ریسک تسویه را از بین می برند می کنند.
بیتکوین اولین کاربرد مدرن از فناوری “دفتر کل توزیع شده” می باشد. این اصطلاح، اصطلاحی جمعی ست که شامل چندین جزء تشکیل دهنده از جمله بلاکچین ها، ساختار زیربنایی کلیدهای عمومی، امضای رمزنگاری شده، توابع هش و سایر اجزای دیگر می شود.
در حالی که اجزای مورد نیاز (با توجه مساله ای که حل می شود) متنوع هستند، در همه برنامه های دفتر کل توزیع شده رکوردی از تراکنش ها (یا داده های دیگر) در میان چیز های متعدد دیگر موجود در شبکه ذخیره شده است. این موضوع دفتر کل توزیع شده را به یک دفتر ثبت و ضبط اولیه معتبر (که تنها منبع قابل استناد است) تبدیل کرده که موجودیت های متعددی می تواند به آن ارجاع داده شوند و به طور ایمن با آن تعامل داشته باشند.

---

---

دیدگاه هایی که در این مقاله ارائه شده اند، متعلق به نویسنده می باشند و لزوماً مربوط به Coiniran نمی باشد و نباید به آن نسبت داده شود.


https://coiniran.com/%d8%a2%db%8c%d8...8%d9%84%db%8c/

آمارهایی از بیتکوین

در هر ۱۰ دقیقه در سیستم بیتکوین، بلاک جدیدی ایجاد و بیتکوین جدیدی در ازای دستمزد استخراج کنندگان (ماینر ها) ایجاد می­کند. نرخ ایجاد از پیش تعیین شده است. نرخ چاپ این ارز (ایجاد بیتکوین) از پیش تعیین شده است و هر چهار سال یکبار نصف می­شود. زمان بعدی برای این کار یعنی نصف شدن پاداش ایجاد هر بلاک در ژوئن سال ۲۰۲۰ خواهد بود. جایزه یا دستمزد استخراج برای هر بلاک از ۱۲٫۵ به ۶٫۲۵ بیتکوین کاهش خواهد یافت. این بیتکوین های ایجاد شده (پاداش استخراج کنندگان) در چرخه بیتکوین وارد می­شوند. با این نرخ ایجاد بیتکوین، میزان افزایش بیتکوین در چرخه این ارز حدود ۲ درصد در سال است.
بعلاوه سقف تعداد ایجاد بیتکوین، عدد ۲۱ میلیون درنظر گرفته شده است. بیش از نیمی از بیتکوین های تولید شده در ۶ سال اول آن تولید شده است (شکل زیر). بنابراین تا کنون حدود ۷۵ درصد تعداد بیتکوین ها تولید شده است و تنها ۵ میلیون باقی مانده است. اما با مقررات در نظر گرفته شده حدود ۲۰ سال طول می­کشد تا تمام بیتکوین ها استخراج شوند.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/158.png

در سال های اولیه ارزش بیتکوین کمتر از یک دلار بوده است (شکل زبر). در دسامبر سال ۲۰۱۳، ارزش بیتکوین ۱۱۵۰ دلار بود. در سال ۲۰۱۴ حدود ۲۰۰ دلار افت قیمت پیدا کرد. در مارس ۲۰۱۷ قیمت با پیک ۱۲۸۵ دلار مواجه شد. پس از آن شاهد یک نوسان قیمتی بین ۹۴۰ تا ۱۲۰۰ دلار بودیم. بر اساس گزارش صندوق جهانی پول (IMF) در سال ۲۰۱۶ قیمت بیتکوین بیش از هر دارایی دیگری در نوسان بوده.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/159.png

حجم کل بازار سرمایه بیتکوین که در حال حاضر ۲۰ میلیاد دلار و برابر است با حدود ۳۵ درصد ارزش اسکناس های در چرخه در کشورهای استرالیا، برزیل، کانادا و هنگ کنگ، ۲۵ درصد ارزش اسکناس ها در سوییس و حدود یک درصد ارزش اسکناس ها در حوزه یورو و آمریکا. این مقدار بیتکوین همچنین ۲٫۳ برابر ارزش اسکناس های بانک سوئدی –ریکس بانک- است.
تعداد تراکنش های بیتکوین بطور یکنواخت حدود ۳۵۰۰۰۰ در روز (۴ تراکنش در ثانیه) افزایش یافته است (شکل زیر). از آنجا که اندازه بلاک در بیتکوین ۱ مگابایت است، تعداد تراکنش های که می­تواند پردازش شود محدود است. در حقیقت ظرفیت سیستم در این مورد کاملا اشباع شده و به یک مانع جدی در مقیاس پذیری تبدیل شده است. چندین راهکار کوتاه مدت پیاده سازی شده است. موقعی که در یک بلاک به محدودیت اندازه برمی­خورد، تراکنش به یک صف منتقل شده تا موقعی که در یک بلاک جای خالی پیدا شود. پردازش برای تراکنش هایی با کارمزد بالاتر سریع تر انجام می شود. برای این محدودیت ها طرف های سومی پدیدار شده اند که تراکنش های بیتکوین را تسویه حساب می­کنند (خارج از زنجیره بلاک)، نقشی شبیه اتاق های تسویه پایا پای بانکی در سیستم های سنتی. جامعه بیتکوین در حال توسعه روش هایی برای افزایش ظرفیت پایدار شامل افزایش اندازه بلاک و توسعه نقاط تسویه حساب (خارج از بلاک) با ظرفیت بالا هستند.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/160.png

شکل زیر نشان دهنده حجم معاملات بیتکوین با ارزهای گوناگون است. تا سال ۲۰۱۳ بیتکوین بیشترین داد وستد را با دلار داشته است. یک جهش معاملاتی ناگهانی توسط سرمایه گذارن چینی منجر به جابجایی عظیمی در فعالیت های معاملاتی شد. از سال ۲۰۱۴، بیش از ۹۵ درصد معاملات بیتکوین در برابر یوان چین بوده است. از آنجا که سهم دلار (و بقیه ارزها بجز یوان) تا سال ۲۰۱۷ کم بود، می­توان نتیجه گرفت که بیتکوین در دور زدن محدودیت سرمایه در چین استفاده نمی­شود. معاملات در برابر یوان در ژانویه ۲۰۱۷ بعد از اینکه صرافی های چینی معاملات جانبی را متوقف و برای معاملات کارمزد وضع کردند، فرو ریخت. اکنون دلار در حدود ۵۰ درصد حجم معاملات را از آن خود کرده است و بعد از آن یوان، یورو، ین ژاپن هرکدام در حدود ۱۲ تا ۱۴ درصد را دارند.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/161.png

از زمانی که دستمزد استخراج بیتکوین در ژوئیه ۲۰۱۶ نصف شده است، هزینه هر تراکنش بین ۴ تا ۱۰ دلار است، که در حدود ۰٫۵ تا ۱٫۵ درصد هر تراکنش می­شود. بنابراین قرادادهای بیتکوین ممکن است در معاملات خرد سنتی از قبیل وجوه ارسالی زیاد به کار نرود.
در سال های اخیر تلاش ها برای استخراج بیتکوین با سرعت زیادی افزایش یافته است (شکل زیر) و پردازش ها با به کار گیری استخرهای استخراج بزرگ صنعتی شده اند. یکی از دلایل اینکار توسعه تکنولوژی های جدید است. یک الگوی استاندارد برای استخراج کنندگان، استفاده از استخرهای استخراج (pool) برای استخراج است که وقتی هر یک از اعضا برنده می­شود دستمزد استخراج بین بقیه تقسیم می­شود. بواسطه اینکه فرایند استخراج مصرف بسیار زیادی انرژی (برق) را به همراه دارد، استخراج کنندگان محلی را انتخاب می­کنند که هزینه برق در آنجا ارزان است، مثل چین، جایی که حدود ۶۰ درصد پاداش استخراج را به خود اختصاص می­ دهد.

https://startupforum.ir/images/imported/2017/11/162.png

آیا بیتکوین پولشویی و تامین مالی تروریست ها را تسهیل می­کند؟

پول های قابل تبدیل مانند بیتکوین بسیار مستعد استفاده برای پولشویی و تامین مالی تروریست ها هستند (براساس اعلام سازمان FATF –سازمان مبارزه با پولشویی-در سال ۲۰۱۶). در مقایسه با تراکنش های غیر نقدی در سیستم های مالی قانونگذاری شده، سیستم هایی مثل بیتکوین توان ناشناس سازی بیشتری دارند. هرچند که سیستم دفتر حساب بیتکوین عمومی است، دستورات تراکنش ها شامل تعداد زیاد حرف و رقم بدون معنی (کد شده) است که فقط فرستنده وگیرنده از محتوای آن آگاه هستند. در سال ۲۰۱۵، FATF که بدنه دولتی دارد قوانینی را برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریست ها وضع کرده است.